Ανθρωποι από το χώρο των τεχνών και των επιστημών στη Μεσσηνία μιλούν στην “Ε” για κείνον, αποτίνοντας έναν σύντομο φόρο τιμής στο έργο του και στην ευγενική του προσωπικότητα...

Ο Καλαματιανός μηχανικός – φιλόλογος της Αγγλικής Φιλολογίας – μεταφραστής – ραδιοφωνικός παραγωγός και ερευνητής Σπύρος Φέγγος είχε ασχοληθεί, μεταξύ πολλών άλλων, με τη συγγραφή άρθρων, με τα εικαστικά, ενώ είχε βοηθήσει ενεργά και στην προσπάθεια διεκδίκησης του τίτλου της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας για το 2021 από την Καλαμάτα, συμμετέχοντας στις ομάδες εργασίας. 

Η εξόδιος ακολουθία του θα ψαλεί σήμερα Παρασκευή στις 11.30 π.μ., στο ναό του Νεκροταφείου Καλαμάτας. 

«Ο "εκκωφαντικός", απρόσμενος χαμός του Σπύρου Φέγγου, αυτής της σημαντικής, πολυδιάστατης προσωπικότητας που είχα την τύχη να γνωρίσω, αλλά και να συνεργαστώ μαζί του στο χώρο των εικαστικών, με βυθίζει σε μεγάλη θλίψη και με οδηγεί παράλληλα σε μονοπάτια περισυλλογής και στοχασμού, σαν κι αυτά που ο Σπύρος πάντα επέλεγε να βαδίζει! Αυτό που μετράει πραγματικά στο πέρασμά μας από τον κόσμο τούτο, είναι το χνάρι που θα αφήσουμε πίσω μας και το χαμόγελο στο πρόσωπο του καθενός, κάθε φορά που θα σε ανακαλεί στη θύμησή του. Τίποτε άλλο! Και ο Σπύρος, αν και το πέρασμά του ήταν τόσο σύντομο, το χνάρι που άφησε είναι ουσιαστικό και ανεξίτηλο! Σε αποχαιρετώ με ένα χαμόγελο, Σπύρο... Σαν αυτό, που κι εσύ πάντα μας χάριζες τόσο εγκάρδια κι απλόχερα!».

Βασιλική Κατέρη

Εικαστικός

 

«Με το Σπύρο γνωριστήκαμε σχετικά μεγάλοι, στα 40 μας, εδώ στην Καλαμάτα. Με ενθουσιασμό διαπίστωσα ότι είχα -εντελώς αναπάντεχα- μπροστά μου έναν άνθρωπο που εκπροσωπούσε με τον πιο βαθύ, ολοκληρωμένο και ουσιαστικό τρόπο, ένα κάπως υπόγειο, οικείο πνεύμα που άνθισε στην Ελλάδα -παράλληλα με τη μεταπολίτευση και την εφηβεία μας- στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, διαμορφώνοντας κάποιους από εμάς. Μαζί με τον Σπύρο χάθηκε ένα σημαντικό και αναντικατάστατο κομμάτι της κληρονομιάς αυτού του πνεύματος. 

Από χθες γυρνάει -όχι χωρίς λόγο- στο μυαλό μου αυτό το απόσπασμα του Π. Κουτρουμπούση (το “τρίτο Νόμπελ, που μας αδίκησαν και δεν μας έδωσαν”, όπως λέγαμε): “Είχε ανίατον νόσημα όπου τυχαίνει καμμιά φορά και αυτό ονομάζεται Ατλαντιδισμός, δηλαδή από τον μύθο της ηπείρου Ατλαντίδος που έχει πολλή φαντασία και όποιος το παθαίνει κυνηγάει άπιαστα πουλιά και κάτι τον τρώει μέσα του μέχρι του Τάφου”.

Γιώργος Γιαννόπουλος

Πολιτικός μηχανικός

 

«Ο Σπύρος δίδασκε δημιουργική γραφή, ασχολήθηκε με την τέχνη, τη ζωγραφική, τις κατασκευές. Είχε κάνει ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, ήταν εμπνευστής - διοργανωτής της ομαδικής έκθεσης “Duality” που παρουσιάστηκε με επιτυχία σε Καρδαμύλη και Πάτρα. Το χόμπι του ήταν το διάβασμα, ήταν γνώστης και αναλυτής της τζαζ μουσικής. Ηταν για εμάς ο λόγιος της παρέας, αγαπητός, άνθρωπος της  προσφοράς στην πόλη και στους συνανθρώπους της..».

Ηλίας Μακρής

Ζωγράφος -

Καθηγητής Εικαστικών

 

«Είχε μεγάλη ευγένεια και θετικότητα απέναντι στα πράγματα. Μάθαινε βιβλιοδεσία, του άρεσε, είχε παθιαστεί με το αντικείμενο. 

Είναι απώλεια για την πόλη της Καλαμάτας, γιατί ο Σπύρος είχε να προσφέρει πολλά, πολύ περισσότερα από όσα πρόλαβε».

Στάθης Καρυδομάτης

Βιβλιοδέτης

 

«Υπήρξε πολύτιμος συνεργάτης, ακούραστος στα καλλιτεχνικά πράγματα. Σαν άνθρωπος ήταν πολύ λογικός, είχε μια εξαιρετική λογική, ήταν συμπαθής, με πολλά ταλέντα και ικανότητες κι ένα πολύ καλό πνευματικό επίπεδο».

Βασίλης Καριζώνης

Εικαστικός

 

«Γνωριζόμασταν πολλά χρόνια και συναντηθήκαμε στην Καλαμάτα. Κάναμε μαζί 2 φορές ωραίες εκθέσεις, κι έμαθα πολλά από το Σπύρο. Εμαθα για τους Ελληνες, πόσο καλοί και σοφοί μπορούν να είναι. Ο Σπύρος ήταν πολύ έξυπνος, ίσως ο πιο έξυπνος άνθρωπος που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Τον αγαπώ πολύ και μου λείπει».

Ντέρμοτ Νότον

Ζωγράφος - Κεραμίστας

 

«Πρόσφατα ο Σπύρος ήταν για την Καλαμάτα ένα από τα πρόσωπα της χρονιάς, για την καλλιτεχνική του δράση. Δεν ξέρω αν ήταν το πρόσωπο της χρονιάς, ξέρω όμως, σίγουρα, ότι ο Σπύρος θα είναι για πολλά χρόνια στη σκέψη μας. Φίλος και συνεργάτης, ένας άνθρωπος ήρεμος και χαμογελαστός, με ιδέες και έργο, και πάντα ακούραστος στο να δημιουργεί. Οπως είπε κι ο κοινός μας φίλος Ηλίας Μακρής, “είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι δεν θα τον ξαναδούμε”. Αντίο, φίλε Σπύρο».

Νίκος Ηλιόπουλος 

Φωτογράφος -

Φωτογραφική Ομάδα Καλαμάτας

 

«Με τον Σπύρο ήμαστε συμμαθητές απ’ την Α' δημοτικού. Ακολουθήσαμε για αρκετά χρόνια παράλληλη πορεία αλλά χαθήκαμε στη διάρκεια των σπουδών, όπου άρχισε να ξεδιπλώνει τα ταλέντα του. Βέβαια πάντα βρισκόμασταν σε εκδηλώσεις. Θυμάμαι, στο στέκι της τότε Κινηματογραφικής Λέσχης, μια βραδιά τζαζ που είχε οργανώσει, νομίζω με τον Φλώρο Φλωρίδη: μια μουσική πολύ προχωρημένη για τα δικά μας μέτρα. 

Ο Σπύρος όταν επέστρεψε να ζήσει στην Καλαμάτα κράτησε για κάποιο διάστημα το σιδηροπωλείο του πατέρα του. Μου είχε κάνει δώρο απ’ αυτό, ένα ασήμαντο σιδεράκι, αφού με παίδεψε πρώτα να βρω τη χρήση του. Είναι ένα γαντζάκι με το οποίο (χρειάζονταν δύο) έσφιγγαν τα κορδόνια των κορσέδων οι γυναίκες, το πάλαι ποτέ. Περιττό να πω ότι βρίσκεται από τότε πάνω στο γραφείο μου και παιδεύω κι εγώ όποιον ρωτάει γι’ αυτό. 

Είναι κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς. Φτωχαίνουμε». 

Μιχάλης Δημητρακόπουλος

Πολιτιστικός Αντίλογος

 

«Η αναπάντεχη απώλεια του Σπύρου Φέγγου βαραίνει τον κόσμο μας. Ο Σπύρος δεν υπήρξε απλώς φίλος, αλλά ένας δάσκαλος που μας ενέπνεε. Ενας πνευματικός φάρος που μας καθοδηγούσε και μας προστάτευε. Το καλλιτεχνικό του εκτόπισμα παραμένει ανεκτίμητο και απομένει να αποτιμηθεί μελλοντικά. 

Ο Σπύρος μπορεί να έφυγε, ωστόσο συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξής μας». 

Νίκος Χριστόπουλος

Συγγραφέας - 

Μέλος Δ.Σ. “Φάρις”

 

«Ηταν ο άνθρωπος που μπορούσες να του εμπιστευτείς μία καινούργια ιδέα. Ηταν πάντοτε αυτός που μπορούσε να έχει θέση σε κάθε συζήτηση που αφορούσε την τέχνη και τα γράμματα. Ηταν ευγενικός και από τους ανθρώπους που σου άφηναν χώρο για να μιλήσεις. Σε άκουγε προσεκτικά. Ενας εξαίρετος συνομιλητής. Ενας άνθρωπος που θες να έχεις δίπλα σου για να συνδιαλέγεσαι. Ενας άνθρωπος σπάνιος για τη μικρή μας πόλη». 

Λευτέρης Σταματελόπουλος

Media Designer - Film Director

 

«Το μικρό αγόρι μένει κλεισμένο στο παλάτι του, ένα κρεμασμένο κλουβάκι για πουλιά. Κρατάει το σκήπτρο του, ένα θερμόμετρο, στο χέρι, κοιτάζει μπροστά του τον αρχαίο βωμό. Το μικρό αγόρι, ο Τηλέμαχος, ο Ισμαήλ, φυλάει τους σπόρους στα πιθάρια του ευλαβικά. 

Το αγαπώ πολύ».

Εύη Λιακέα

Μουσικός - Εικαστικός

 

«Ο Σπύρος είχε βαθιά γνώση και ισορροπία. Συνδύαζε την επιστήμη του με μια σπάνια ανθρωπιστική παιδεία. Ηταν ακούραστος μελετητής και εξαίρετος Δάσκαλος. Ανεπιτήδευτος, χωρίς ίχνος έπαρσης, είχε μια μοναδική αντίληψη που σε οδηγούσε στο ουσιώδες. Ακέραιος και γενναίος, σφράγισε τη ζωή όλων μας με το ήθος και το πνεύμα του. Υπέροχος άνθρωπος, ανεκτίμητος φίλος. Αφήνει πίσω μια μεγάλη πνευματική παρακαταθήκη, για τον τόπο αυτό που τόσο αγάπησε».

Χρήστος Κυβέλος

Βιολόγος